Eerste stagedag!

Vandaag was mijn eerste stagedag, ik begon om 9.30u, omdat het de eerste dag was. Ik werd direct naar boven geleid en mocht met iemand meelopen, het was allemaal improviseren omdat alleen de leidinggevende Laura wist dat wij (Jessica en ik) kwamen.

We werden een beetje aan ons lot overgelaten, we moesten steeds met iemand anders meelopen of gewoon gaan zitten in de huiskamer. We konden niks doen, alleen praten met de bewoners. In het begin was dat leuk, maar als je verder niks kan doen wordt dat toch een beetje eentonig.

Op een gegeven moment vroegen we steeds wat we konden doen, maar er werd steeds gezegd dat we bij de bewoners konden gaan zitten en praten.
Niemand keek naar ons om, ze lieten ons steeds maar in de huiskamer zitten en wij moesten werkelijk alles vragen. Uit zichzelf leggen ze niks uit.
Ik zei dat het in Nederland normaal is dat je, zéker op je eerste stagedag, aan één collega wordt toegewezen, die je letterlijk de hele dag op sleeptouw meeneemt en je alle ins en outs vertelt. Maakt niet uit hoe klein de klus ook is, je gaat gewoon mee.

Om 14.00u heb ik de stoute schoenen aangetrokken en toch maar gevraagd of we ook nog pauze konden houden, omdat ik echt honger had.

Hier noemen ze avondeten ‘afternoon tea’. Ook ‘s ochtends zijn ze tot 12 uur bezig (en sommige dagen langer) met wassen, omdat ze eerst iedereen uit bed gaan halen, ontbijt klaarmaken, en rond 9.30u iedereen helpen met wassen.

Er zijn allemaal verschillende uniformjasjes. De meesten zijn paars, dit zijn de ‘healthcare assistants’. Volgens mij is dit vergelijkbaar met helpenden in Nederland want ik heb ze niks anders zien doen dan mensen verzorgen, helpen naar het toilet en praatjes met ze maken.

Dan heb je nog twee met een wit jasje, dit zijn volgens mij de verpleegkundigen. Ik heb ze eigenlijk niet gezien vandaag, ze waren constant weg en druk. Ik heb ze alleen medicatie zien delen.

Dan is er nog één met een groen jasje, ik weet niet wat zij doet.

Dan was er nog één met een roze jasje, zij is de activiteitenbegeleidster.

Rond een uur of 15.00u vroegen Jessica en ik of we zorgplannen konden lezen, want we doen niks anders dan bij de mensen zitten waar we werkelijk niks vanaf weten. Dit vonden ze maar raar, maar uiteindelijk hebben we denk ik drie zorgplannen gelezen (waar we niet veel van begrepen). Daarna zeiden ze dat ze ons nodig hadden, dus toen hebben we weer de hele tijd in de huiskamer gezeten.

Er zijn veel verschillen met Nederland. Weer rond 18.30u vroeg ik wat normaal is om pauze te houden. Om 19.00u konden Jessica en ik pas avondeten, en ik had echt de indruk dat ze
ons een beetje gebruiken om bij de mensen te gaan zitten zodat zij alle leuke dingen kunnen doen. Ook moesten Jessica en ik steeds met z’n tweeën pauze houden en waren wij steeds de allerlaatsten.

Vrijdag gaan we echt aankaarten dat we een vaste werkbegeleidster en beoordelaar willen, en aan wie we ook ons leerproces kunnen uitleggen en alle opdrachten.
Ik heb niet de indruk dat ze dat hier al op een rijtje hebben.

Uiteindelijk was het 20.00u en konden we naar huis. Het was echt een lange dag, vooral omdat we gewoon niks anders gedaan hebben dan in de huiskamer zitten en praten met de mensen. Hopen dat vrijdag leuker wordt (;